توضیحات محصول

مواد غذایی که انسان در طول روز استفاده می‌کند دارای انواع طعم‌های مختلف می‌باشد. این طعم‌ها گاهی متعلق به مواد طبیعی مورد استفاده در غذا بوده و گاهی طعم دهنده‌ها به کمک صنایع غذایی می‌شتابند. یکی از طعم دهنده‌های بسیار پر کاربرد در صنایع غذایی که باعث به وجود آمدن طعمی شیرین و موردپسند در غذا می‌گردد دکستروز است. برای اطلاعات بیشتر با سایا شیمی همراه باشید.

دکستروز چیست؟

دکستروز (Dextrose) نوعی شکر است که از تجزیه‌ی مواد نشاسته‌دار مانند گیاه ذرت، گندم یا برنج به دست می‌آید و در تمامی گیاهان، در اشکال مختلف به مقدار بسیار کمی یافت می‌شود. این ماده ظاهری شبیه به کریستال سفید رنگ داشته و فاقد بود می‌باشد و به شدت طعم شیرینی دارد. در واقع دکستروز نوعی مونوساکارید ساده است که اگرچه در مواد غذایی روزمره به صورت طبیعی وجود دارد اما مانند فروکتوز یا ساکاروز قند شناخته شده‌ای نیست. دکستروز از لحاظ ساختار شیمیایی بسیار شبیه به گلوکز است؛ گلوکز قندی است که در بدن انسان تبدیل به انرژی شده و بدن به آن نیاز دارد. این ماده شیرین در دسته‌ی قندهای احیا کننده قرار می‌گیرد و قابلیت اشتعال ندارد اما در دمای بسیار بالا تغییر رنگ داده و قهوه‌ای رنگ می‌گردد. اولین شیرین کننده‌ی طبیعی شناخته شده در سال ۱۷۴۷ توسط آندریس مارگگرف از کشمش جدا شد و گلوکز (Glucose) نام گرفت.

سابقه‌ی استخراج دکستروز از ذرت به پیش از قرن نوزدهم میلادی باز می‌گردد، اما در سال ۱۸۴۴ انجمن تصفیه کنندگان ذرت (Corn Refiners Association) استخراج این قند از نشاسته‌ی ذرت را تایید و به تولید انبوه رساند و باعث شد که پس از این تاریخ، دکستروز به عنوان ماده‌ی شیرین کننده طبیعی در بسیاری از صنایع غذایی و دارویی نقش پر رنگی ایفا کند. امروزه دکستروز در بیشتر مواد غذایی وجود داشته و با نام هایی مانند قند ذرت، شکر گندم، شکر برنج، دکسترو مونوهیدرات، قند انگور، دکستروز آنیدراز و –D گلوکز شناخته و به کار برده می‌شود.

کاربرد دکستروز

دکستروز به عنوان یک ماده شیرین‌کننده در انواع مواد غذایی مثل لبنیات، دسرهای فریز شده، نوشیدنی‌هایی با پایه‌ی شیر و انواع خامه‌ها به کار برده می‌شود و در بعضی شرکت‌های غذایی، برای ماندگاری بیشتر مواد از دکستروز استفاده می‌کنند. در زمان‌هایی که ماده‌ای در حین تولید، تند یا شور شود این قند به کمک خط تولید آمده و باعث ایجاد طعم خنثی در ماده‌ی غذایی می‌گردد. این ماده‌ی طبیعی، در انواع نوشیدنی‌های انرژی‌زا، غلات صبحانه شیرین، آب میوه‌ها، آبنبات‌ها، کیک‌ها، کوکی‌ها، و بستنی‌ها استفاده شده و در ترشیجات، گوشت‌های حفظ شده (نمک سود، دودی، خشک) و چیپس سیب زمینی حضور دارد. غذاهایی مانند دانه‌های فرآورده شده، نان سفید، ماکارونی‌های تصفیه شده و سیب زمینی سرخ کرده دارای مقدار بسیار زیادی از دکستروز هستند. علاوه بر صنعت غذایی، دکستروز در صنایع پزشکی کاربردهای مختلفی دارد.

از دکستروز در سرم‌های قندی استفاده می‌گردد و در این سرم‌ها علاوه بر دکستروز، از هیدروکسید سدیم یا اسید هیدروکلریک استفاده می‌شود. در افرادی که از دیابت رنج می‌برند یا فشار خون بسیار پایینی دارند و یا به بیماری هیپوگلیسمی مبتلا هستند، می‌توانند از قرص‌های حاوی دکستروز یا به صورت مایع تزریقی به بدن، از این ماده‌ی شیمیایی بهره ببرند تا سطح قند خون در بدن به حد تعادل برسد. دکستروز نوعی کربوهیدرات است که می‌تواند به راحتی با اسیدهای آمینه یا چربی‌های مورد نیاز بدن ترکیب شده و به شکل وریدی به بدن تزریق گردد و برای افرادی که نمیتوانند کربوهیدرات ، اسیدهای آمینه یا چربی‌ها را جذب کنند، کاربرد دارد.

خطرات دکستروز

دکستروز اگرچه ماده‌ی سمی نبوده و برای انسان و محیط زیست خطرناک نیست، اما حضور بیش از حد معمول این ماده قندی در سبد غذایی می‌تواند باعث بروز انواع بیماری‌ها مانند دیابت نوع دوم، تضعیف سیستم ایمنی بدن و حتی بیماری‌های عصبی مانند آلزایمر در بدن انسان شود. مصرف دکستروز در دراز مدت باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی و عروقی شده و فشار خون را به صورت قابل توجه‌ی افزایش می‌دهد. تجمع بیش از اندازه‌ی قند در بدن باعث تغییر شکل این ماده در بدن می‌گردد و افزایش چربی‌های شکمی و چاقی مفرط را در پی دارد. استفاده بی از حد این ماده در یک وعده، می‌تواند باعث تورم بدن، تنفس سریع، تشنگی بیش از حد، اسهال، کاهش فسفات خون، جمع شدن مایع در ریه، گیجی و حتی از دست دادن هوشیاری در فرد شود. از دیگر عوارض این ماده‌ی شیرین کننده می‌توان به ایجاد افسردگی، کاهش انرژی، آکنه و مشکلات پوستی اشاره کرد.

شرکت سایا شیمی با سی سال سابقه در زمینه واردات محصولات شیمیایی مفتخر است تا مرغوب‌ترین دکستروز تولید شده را به دست شما عزیزان برساند.